Å ete boss eller kaste mat?

No burde eg gjere lekse, så derfor bestemte eg meg for å skrive eitt blogginnlegg... Sidan eg ikkje kunne komme på noko betre å unnskulde det at eg ikkje har lyst å gjere lekser.

Som sikkert dei fleste av mine facebook-venar har fått med seg, sidan eg har spama dei fleste, hadde vi (Grønn ungdom Sogn og Fjordane) stand i Sogndal om matkasting.
Det er noko nasty shit, for å seie det på godt norsk, eller inhottava sotku, om du heller vil ha det på finsk.

Vi hadde med oss ein kvelds fangst av containermat, og det var ikkje små mengder.

Maten låg stabla, fin og frisk, nede i containeren. So einkvar idiot ser, var den verken øydelagd eller boss.

I lille Lærdal fann vi heilt sjuke mengder i berre to containarar. Tell dei, eller vent... det er jo ingenting! To, i bittelille Lærdal = full bil+! Tenk deg då dei store byane. Tenk deg der det er butikk på butikk med "stort utvalg med ferske varer". Sjå for deg dei sjuke mengdene med mat... kasta i boss!

OH NO! Kaffíen ha gått ut på dato. Den smakar, 
 umerkelig litt mindre enn til vanlig. Best å kaste
 den! Og isteen, den kan man sikkert dø av...
 Sukker står seg jo ikkje evig... eller vent litt,
 forresten, det gjer det jo. Det står på pakken til
 og med! Jaja, kasta den likevel... 

- I Noreg kastar vi 300.000 tonn
- 1/3 av all mat som blir produsert i verda, blir kasta
- Det vi kastar i dei rike landa, kunne metta dei fattige landa
Eg let vere å fortsette... Du kjem ikkje til å få sove i natt om eg fortsette.

1048 visningar... Har folk lite å gjere på?

Folkens! Eg syntest at det var heilt ekstremt då eg kom opp på over hundre visningar... Eg meinar, eg har berre 28 inlegg her på bloggen, og eg hadde kanskje håpa på at kanskje ein meir enn mamma ville finne på å lese bloggen, men ditta tek jo av!

Uansett: Eg har vel maks 7 kommentarar, så eg føler det er litt tovegs monolog. Ikkje at det er ein uting, alle veit at samtalen blir best om det berre er eg som deltek i den, men det gjer ikkje noko om de lagar litt lydar de også. Har prøvd å forstå innstillingane på sida, for å gjere slik at det ikkje er påkrevd med Google account for å kommentere, men veit ikkje om eg har fått det til.

Eg bloggar ikkje regelmessig, som du kanskje har merka, så då går det vel an for deg å abbonere på bloggen min. Då får du ein e-post eller varsling av eitt eller anna slag når eg legg ut noko nytt. Så slepp du å følge med sjølv.

For deg som synest tekst er oppskrytt:
Sjå! Bilete:

Livet er bra fordi...

... hesten er bra!

Eller, ho har iallefall blitt såpass at eg kan ri litt igjen. Og når ho har fått varme i kroppen merkar eg ingenting til haltinga! Det er herlig! Og det som er endå herligare; EG HAR BEGYNT Å KØYRE MED HO!!! Ho er så flink, men det er ikkje eg, så vi ser ikkje veldi proffe ut, men det kjem seg!

 ... det er vinter, og løvetanna er komplett forvirra.

Greitt nok så er det ei stund sidan eg tok dette bilete, men snøen har vore heilt nedi i fjera, og den kryp nedatt!

Noko som kanskje tydar på det motsette er at eg fann ein løvetannknupp som dreiv å blomstra... i minusgrader frå under 5cm med snø...

... det er mogleg å ta bilete av stjernene med iPhone-kameraen.

Eg lovar! Man ser stjernene. Iallefall  ser man ein kvit prikk! Ikkje lat som du ikkje ser den berre fordi du har HTC og inbillar deg at den er betre enn iPhone. iPhone er best, for visst man tek bilete av stjernehimmelen så ser man minst ei stjerne på biletet, OG man kan dessutan ringe med den. Slå den!

Biletet er forresten teke frå soveposen min, oppå ein gravhaug på eit sauebeitet med masse sauer på. Der er også ein ting som gjer at livet er bra.

Dei andre bileta er innsida av hoven til ein død hest. Hesten vart ikkje slakta for at eg skulle få sjå innsida av hoven, men fordi hestar ofte blir slakta uansett (det finnast sjuke folk der ute som et hestar og andre dyr. Pass deg!), og når hesten likevel var død var det synd å kaste hoven hans, så den blir brukt i undervisning. (Det er altså grunnen til at eg sit med ein dø hestehov i hånda, eg har ikkje slått meg igjen) 

... eg fekk betalt, d.v.s. OD fekk betalt, for at eg fekk omvisning på Voss av ein i klassen.

Han er heilt Nils og har sauer. Noko som passar han 

utruleg godt!

 


... man kan bestemme seg for dagstur, og ombestemme seg.
Vi vart litt svoltne då...

Det er vel ikkje vanskeleg å tenkje seg til at når vi kjem opp hit, i ein herleg fin furuskog, med eit så heftig stup at eg måtte på do, så vil man lage bål?
Når vi hadde laga bål, var det jo sjølvsagt ingen som var gira på å reise seg og gå vidare. Derfor bestemte vi oss for å overnatte... i det vi stod og gjekk i (les: sat rundt bålet i).
Eller, det vil sei, eg som kjem frå sunnfjord veit at dersom man pakkar med seg regnkleder, så er det berre 70% risiko for regn (i staden for 99,9%), så eg hadde sjølvsagt med ei regnbukse.
Vi hadde fyringsvakter rundt bålet, 2 timar kvar, men elles sov, iallefall eg, godt og varmt rundt bålet.
Det kom berre så vidt litt regn, men då eg våkna, fire timar etter at eg hadde hatt vakt, var heile verda dekka av eit 5- 10cm tjukt, kvitt tepppe.
Senga vår, laga vi av furubar, så den var ikkje til å klage på. Unntatt rett før vi skulle gå, då tok den fyr, så då kasta vi like gjerne heile greia på bålet og gjekk. Etter vi hadde leika litt i røyken, sjølvsagt.
Vi gjekk opp på ein topp og ned i ei bygd som heiter Vassbygdi. Vi hadde berre att nokre nøtter, rosiner og eple frå dagen før, men det gjekk fint.
Frå Vassbygdi fekk vi haik, på første forsøk, med ei dame som meinte vi lukta bål, noko vi ikkje kunne forstå, tilbake til syklane våre.

... eg får leike med isopor og kniv.

Truleg hadde eg hatt det kjekkare om eg var barnehageunge og fekk dette privilegiumet, men eg klarte å ha det nokså kjekt. Sjølv om eg sjølvsagt fekk eit sakn etter snøen...

Ting som, derimot gjer livet surt:

• Mamma er ikkje her = ingen har rydda på rommet mitt
• Eg må lese ei engelsk bok, og dum som eg er har eg utsett det til siste stund = eg må bruke all fritida mi på å lese... engelsk...
• Vi har starta Grønn ungdom i Sogn og Fjordane, og du veit ikkje ein gong kva det er! Så gå inn å les + meld deg inn!! VI TRENG DEG!

Trikset er å flytte før man må vaske!

Då eg var liten las eg om når Mamma Mø og Kråka hadde vårreingjering. Mamma Mø rydda, vaska og tørka støv for å bli kvitt rotet. Kråka skrudde av lyset, for då blei alt vekke. Dette har eg praktisert no ei god stund, og det funkar.
Berre man har klar bane frå vasken til senga, så klarar man seg fint!
I tillegg la Kråka alle eigendelane sine i ein stor haug på golvet, for då visste han kor han hadde ting, her slit eg litt. Kråka sin plan gjekk ut på at han la alle tinga øverst, slik at ingenting låg nederst. Dette fungerar dårlig!
Eg har lagt frå meg lommekniven med lykkelen min, og no finn eg den ikkje... Ser du den?

Eg fant, eg fant!

Då eg kom tilbake etter hausferien var eine IKEA-posen min vekke. Eg tenkte: "Off! Den er nok tatt av vinden".
Sidan det mest produktive eg har gjort idag var å late som eg kunne å stoppe sokkar med sytrå tenkte eg: "Jaja, kan jo alltids sykle gjennom heile Aurland og sjå om eg finn den..."
Eg fant då fyst ein heftig sykkelsti langs elva, eit kosleg fiskarskjul, noko som likna på eit 20 meter langt jernbanespor og IKEAPOSENMIN! Hurra! Då tenkte eg: "Livet er jammen fint!"

Eg trur eg har slått meg... HARDT!

Eg har vore på hyttetur med gamle kjende. Vi var oppe, etter mitt syn, ALTFOR lenge. Eg vart ganske dautrøtt utover kvelden, men likevel var eg lys vaken klokka 07:04. Sidan alle andre låg og sov, og eg var vaken og på ei hytte på fjellet, bestemde eg meg for å gå ein tur. Det gjor eg. Så gjekk eg ned igjen. 

Då eg kom ned att til hytta møtte eg Are (den av hytteturdeltakarane som stilte med hytte) som også hadde vakna. Han hadde også bestemt seg for å gå ein tur, så eg blei med på den og. Han tok med seg rifle og hagle, så gjekk vi.

Grunnen til at eg trur eg har slått meg var at eg litt seinare fant meg sjølv  speidande etter dyr i ein kikkert, med ei rifle på ryggen. Eg kan ikkje forklare kor utrulig feil det kjentest, på så utruleg mange måtar! Eg kan, heldigvis, melde om at alt vi skaut var ei bjørk.

Men eg trur ikkje eg har tatt noken varige skader av slaget... Eg gjor eit forsøk på å lage mat idag.

Som du ser, likna det meir på oppkast, og dessuten presterte eg å svi spagettien...

Det var noko herk å prøve å fjerne frå gryta...

Moskusand

Då eg kom hit til Aurland var mamma-moskusand og hennar ungar nokre av dei første som møtte meg.

Eg var alltid fasinert over kor langt dei gjekk
og kor heise god kustus mora har på dei. Å sjå
dei krysse vegen var litt av eit syn!

 Etter ei stund fekk eg vite litt meir om henne, bl.a. at ho var ei moskusand.
Moskusender et sniglar og vert seld som eit middel mot brunsniglen. Sannheten er at dei berre et brunsnigel dei første dagane, so blir dei lei og finn noko anna å ete. Så med mindre du plukkar brunsniglar og serverar desse til moskusanda di, så  kan du i grunnen ikkje rekne med at ho et dei.

I det siste har dei blitt større. Først berre litt større enn andungar. No har dei blitt store.
Det rare var at før syntest eg ikkje det var så mange ender her, det var liksom berre mamma-moskusand og ei anna moskusand pluss ein pappa-moskusand. No er alle andungane blitt så store at man ser at dei er ender, så å gå inn i barnehagen (der dei bur) blir som å reise til andeby.

Engelskmannsnakk

Eg har ikkje noko kult å komme med for tida. Derfor gjer eg som engelskmannen og pratar om det som vi alle har ei meining om. Ikkje rovdyrpolitikk som biskopen i Hamar har så mykje ho skulle sagt om, nei. Eg snakkar sjølvsagt om vêret!
Vi har fine dagar her i Aurland, no!

Fine dagar, ja! Shortsvêr og seinsommarsol, det er fint det! Det er vel ikkje akkurat det vi har no, då. Dette var vel strengt tatt for ein god månad sidan... No har vi mykje vått vêr. Store, blaute og, i følge bloggen til Randi, hamburgerforma regndropar har drive å dette ned frå himmelen. I dag tømmekøyrde vi hest og eg brukte min egen hest. Då eg henta ho kasta eg frå meg handtaket på gjeret på bakken, då eg var ferdig var det heilt vekke i ei SHVÆR pøyle av ein damm!

Her er mange fine fargar, om ikkje anna. Dessutan skjer det fortsett at sola ser til oss av og til!

GØY PÅ LANDET!

Igår hadde vi fordjupning heile dagen, noko som betyr at eg hadde hest heile dagen.
Det  var koselig, det! Dei andre har 0 erfaring med hest, så vi tar alt frå bar bakke. Litt kult å ha om strigling og påseling igjen og å få høyre det frå andre enn eg har høyrd det frå før.
Folk er FORSKELLIGE!

MEN til det interessante med dette inlegget. Eine hesten bæsja på bana, og etter kvar kom DEN svermen med fluger! Det var EKSTREMT! Når vi gjekk forbi var det som å gå inn i eit minikraftverk, og det laga ganske heftig lyd!
Vi har vel alle opplevd spyfluge inne i huset? Tenk deg den lyden gonge minst 1000! SYYGT!

Derfor begynte eg å nynne på den "Gøy på landet, gøy på landet! Sånt no' hakke de i by'n, nei det har de ikke", eller, eg nynna på "Og her er gris og høner, tenk, og mange store kuer, Og her er sikkert hundre tusen millioner fluer!"

Elles har eg fått smaken på vingummi uten gelatin, det er godt!

Langt innlegg, du gidd nok ikkje lese heile.

No har blogginga mi komme til det punktet der eg gløymer heile greia. Det same skjedde alle dei gongane då eg som liten skulle skrive dagbok og i fjor då eg skulle føre logg på fordjupningsfaget og om bruken av hesten. Dette resulterte i at eg måtte sette meg ned med ein kalendar for å finne ut kva eg hadde gjort, og når eg hadde gjort det. Alle som kjenner meg, veit at eg og datoar fungerar like godt saman som te og salt, så gjett korleis det pleier å gå.

Eg begynder med det vi har bedrevet idag: Traktorkøyring, innhausting og, for min del, soving ved eikvar anledning. Eg er innmari trøytt for tida, så eg brukar alle friminutt og andre anledningar til å sove. I pausen i traktorøkta (som består av at vi koplar av og på reiskapar for ingenting, køyrer rundt med traktor og hengar utan anna mål og meining enn at vi ikkje skal køyre ned noko/nokre på plassen) så la eg meg inn i innhegninga til Kimeline og somna. Eg vakna av at ei heise tunge og ein hårete mule sleika meg i fjeset og skubba litt i meg. Eg har aldri nokon gong vore så nær ved å hjartet i halsen! Så gjekk eg inn der alle dei andre sat å drakk kaffi og meinte at det var noko for meg.

I innhaustingstimen hadde eg fått i meg middag (=energi), så då var eg meir eller mindre våken. Vi hausta inn raudbete og kål av eitt eller anna slag, så eg legg ved eit bilete av ein brokkoli som har gått i stokk (det vil sei at den har begynt å blomstre). Du hadde heilt rett, Randi, brokkoli er ein blomst!
Har forresten høyrd tidenes løk-vits:
"ikkje stress ho, då kan ho gå stokk".
Du som ikkje tok den treg ikkje fortvile, den er berre hysterisk morsomt om du kan litt om hagebruk.

Legg merke til den vakre støvelen min, eit kunstverk (teknikk: støvelmaling på gummistøvel) av Andrea Flølo. Er ikkje mange kunstverk som får meg til å dra på smilebåndet som den!



Så går vi vidare til igår:

Sauesank. Generell oppdatering: Skulen sine sauer vart henta av vg3, 19 stk vart ikkje funne. Dagen etter (fredag) var vg2 (oss) på ettersank. Vi fann ingenting som likna på sau. I helga arrangerte nokre av elevane eigen ettersanktur, då fann vi fem stk. Dagen etter fant nokre av elevane to sauer som var skutt i hovudet, bokstavleg talt. Derfor for vi opp igår og fant ingen sauer enda ein gong.









Berre for å få det forklart; vi er ikkje totalt dumme og leitar etter levande sau i ein halvmeter snø langt opp på fjellet, men vi lette etter kva-det-no-var rovfuglane som vart sett dagen før hadde sirkla over.
Enkelte av berga vi gjekk ned på, var fulle i is, og vi var litt skeptiske på gå på enkelte plassar (det var såpass at eg fekk "derfor sier jeg nei"-sangen Kjell i Olsenbanden jr synger på hjernen). Vi visste at litt lenger nede kom vi inn på ein kjempebra grusveg som vart laga av dei som har bygd ut kraftverka i Aurland og tenkte at då kom det til å gå kjapt.
Men vi tok feil. Vart ståande ganske lenge og lure på korleis vi skulle komme oss ned ei trapp som var glattlagd med is og litt snø på toppen...




Søndag var eg på dansing i Sogndal, fekk privattime og heftig bra trening, eg er fortsatt stiv i leggane...

Laurdagen var vi på sauesank. Eg hadde sjølvsagt glømt å kjøpe brød, så eg fekk litt problem når det gjaldt niste. Heldivis er eg eit geni og kom på at eg kunne jo berre ta med meg havregrynsgraut på ein termos. Dette var tidlig på morgonen, så dette verka über-lurt, og eg kunne ikkje fatte og begripe koffor eg aldri hadde sett/høyrd nokon gjere dette før. Så skulle eg få grauten over på termosen, då gav ting meining.

Det vart enda meir klart koffor graut på termos aldri har tatt av, då eg skulle få den ut av termosen...
Men den gav bra mengde energi!

Dei fem sauene vi fann, fann vi med ein gong, så vi fekk tid til å komme oss opp i terrenget for å sjå etter fleire.
Oppi høgda kom eg i lykkerus. Vi kom over ein flekk snø, liten, men perfekt! Perfekt lag med pudder og den beste konsistens du kan forestille deg på snø!
Så innsåg eg at skoa mine var våte og at Per Kinp (han som kniper deg i tåa om vinteren når du ikkje har gode nok sko på deg) var gått i jorda. Som vanleg gjekk han til angrep på terne mine, noko som drog meg ut av lykkerusen.

 Utsikta var ØYE bra! Det kom litt brått på for meg. At det skulle vere så utrulig vakkert her i Aurland liksom...

Vi fann ein stein som eit troll har delt i to. Det viser ikkje så utrulig bra på bilete, men det er to, ca. runde deler av ein stein som har kvar si heilt flate side. Litt som eit hardkokt egg som blir delt i to.

Og grunnen til at eg veit det var eit troll er enkel. Kven elles skulle klare å dele ein så stor stein i to? Ikkje søren om da var ei lita, pinglete kjempe, og vi veit alle at det ikkje finnast entar over tregrensa.

Vi laga lansanje då vi kom ned frå sauesankinga. Dette var lørdag 22. september om du lurte. Vi var så heldige at vi fann noko gratis mjelk vi kunne bruke. Den var heilt OK og nokon hadde kasta den i boss, kan du forstå sånt?
Lasanjen vart superb!







Ja, så går vi fram igjen til søndagen då eg skulle på dans. Eg hadde jo ikkje brød, så nistelaging var vanskeleg. Og graut var eg lei av.
Kva gjer man då når man har ein halv termos med graut, eitt egg frå to veke sidan, ein purre, geitost, diverse mjøl og sukker og smør? Jo, man blander graut, egg, litt sukker og noko mjøl og
steiker det på ei steikepanne og et med geiteost og purre!

Det synest eg vegde opp litt for graut-på-termos-tabba mi frå dagen før!